DROGA KU ŚWIATŁU ŻYCIA

7 sierpnia – piątek

Łatwo iść dziś za Jezusem nie wybierając Go.

Można być w Kościele nie kochając Go.

Można żyć z Jezusa na Jego koszt, ale nie dla Niego.

Łatwo dziś oszukać ludzi, że służę Bogu.

DO CZEGO MNIE WZYWAJA SŁOWA MISTRZA?

Pan Jezus wskazuje mi drogę:

muszę obumrzeć dla własnych ambicji,

aluzji i koncepcji religijnych.

WOLNOŚĆ DUCHOWA WTEDY STANIE SIĘ MOIM UDZIAŁEM.

6 sierpnia – czwartek
Mt 17, 1-9

To Pan Jezus prowadzi na Górę.
Wyznacza szlak, tempo, zna miejsce docelowe.

CZY ZAWSZE IDĘ ZA JEZUSEM?
CZY POZWALAM ABY TO ON BYŁ MOIM PRZEWODNIKIEM?

Jak jest z moją modlitwą?
Czy chcę w niej pozostać? Czy raczej śpieszę się aby ją skończyć?

TRWAM Z JEZUSEM TYLKO W PRACY!
NIE MAM POTRZEBY MODLITWY NA KOLANACH!
ŚPIESZĘ SIĘ JĄ ZAKOŃCZYĆ, ABY IŚĆ DO PRACY ALBO ODPOCZĄĆ.

DOŚWIADCZAM PANA JEZUSA W PROZAICZNYCH MOMENTACH DNIA.
DOŚWIADCZAM JEGO OBECNOŚCI.

TO JEGO ŁASKA I CIERPLIWE CZEKANIE NA CHWILĘ WYŁĄCZNOŚCI.

.

5 sierpnia – środa

Mt 15, 21-28

Wiara kobiety: trzykrotnie nazywa Jezusa Panem.

Jest przekonana, że tylko On może jej pomóc.

JAKA JEST MOJA WIARA?

GODNA PODZIWU POKORA KOBIETY

– NIE OBRAŻA SIĘ, GDY SPOTYKA SIĘ Z ODMOWĄ?

JAK REAGUJĘ NA NIEWYSŁUCHANE PROŚBY?

RACZEJ MAM PRETENSJE DO BOGA I MOJE PLANY MU PRZEDSTAWIAM.

MAM ZWRACAĆ SIĘ DO BOGA Z MODLITWĄ PROŚBY W POKORZE.

4 sierpnia – wtorek
Mt 15, 1-2; 10-14

Najważniejsza jest czystość serca.
Co to znaczy?

Większą uwagę przywiązuję to rzeczy i spraw zewnętrznych, widocznych dla innych.

JAKICH JA UŻYWAM SŁÓW WOBEC INNYCH?

ILE JEST W NICH ZŁOŚCI, NIENAWIŚCI, które brudzą mnie i mnie obciążają, raniąc innych?

PROSZĘ BOGA O MĄDROŚĆ SŁOWA MÓWIONEGO I PISANEGO.

PROSZĘ BOGA O SZACUNEK NAWET DO WROGÓW.

CZY POWINNAM SZANOWAĆ WROGÓW OJCZYZNY?

KTO JEST DLA MNIE AUTORYTETEM?

JACY LUDZIE MNIE SZANUJĄ?

Trudne pytania dzisiaj.

Na wszystko odpowiedź: KOCHAĆ NAWET NIEPRZYJACIÓŁ.

NA TYM POLEGA CHRZEŚCIJAŃSTWO.

3 sierpnia – poniedziałek
Mt 14, 22-36

Pan Jezus potrzebuje czasu na własną modlitwę,

a uczniowie potrzebują czasu na odpoczynek, przemyślenia i dyskusje.

Nie kontroluje ich.

Daje przestrzeń wolności.
Idąc po wodzie pokonuje kolejną barierę niemożliwości.

Piotr chce skonfrontować się z cudem i dosięgnąć Mistrza.

Co jest moim chodzeniem po wodzie?

Kiedy już nie mam nic do stracenia, innego wyjścia, czy idę po wodzie z zaufaniem za Jezusem?

Czy świadomie szukam tego ryzyka?

PÓJŚCIE W KIERUNKU PUSTELNI – TO BYŁO WYJŚCIE Z ŁODZI, RYZYKO.
PAN JEZUS PODAŁ MI RĘKĘ, KIEDY TONĘŁAM.

PROSZĘ O DAR ZAUFANIA DO KOŃCA I RYZYKO CHODZENIA PO WODZIE