MEDYTACJE 12-17 STYCZNIA 2021

12 stycznia 2021 – wtorek

Mk 1, 21 – 28

Zostałam uwolniona.

To jest za mną.

Każdym oddechem,

każdym uderzeniem serca,

uwielbiam i dziękuję Panu.

13 stycznia 2021 – środa

Mk 1, 29 – 39

Bez mądrości zdrowie na nic mi się nie zda.

Dysponując Bożą mądrością

nawet pośród cierpienia zachowam pokój

i nie stracę szczęścia.

Czekasz na mnie na pustyni,

tutaj mówisz do mnie,

słuchasz mnie,

uzdrawiasz

i posyłasz.

14 stycznia 2021 – czwartek

Mk 1, 40 – 45

Opowiadając o cudach,

które Bóg uczynił w moim życiu,

siłą rzeczy staję w centrum zainteresowania ludzi.

Bardzo łatwo przychodzi chwalić Boga,

ale po to, by ludzie mnie widzieli,

słuchali i o nas mówili.

Jak sprawdzić, czy sama nie należę

do ludzi próżnych?

Jak nie zaniechać chwalenia Ciebie

z obawy przed próżnością?

Będę głosić chwałę Twoją,

którą objawiłeś w życiu innych,

ale chwalić Cię będę w pokorze

za Twoje dzieła w mojej codzienności.

15 stycznia 2021 – piątek

Mk 2, 1 – 12

Proszę dziś o taką wiarę,

jaką mieli ludzie niosący paralityka do Ciebie.

Ty wiesz wszystko o tych, których mi dałeś.

Ty pierwszy wiesz, czego im potrzeba.

Dzisiaj przynoszę ich do Ciebie.

Uwalniaj ich z paraliżu grzechu.

Uzdrawiaj także mnie.

Uzdrów mnie z paraliżu

niechęci do szkoły,

interesowanie się polityką,

marnowania czasu na oglądanie telewizji,

ociężałości,

niechęci do K,.

poczucia wyższości,

samozadowolenia,

niecierpliwości,

impulsywności….

Dziękuję, że czynisz cud uwolnienia

wobec mnie

i wszystkich, których mi dałeś.

16 stycznia 2021 – sobota

Mk 12, 13 – 17

Dziękuję, że nie wytykasz mi błędów i porażek.

Na nowo ufasz mi tak,

jakbym nigdy Cię nie zawiodła.

Proszę Cię o taką postawę wobec moich bliźnich,

zwłaszcza uczniów.

Nie odchodzisz od grzeszników, celników….

Narażałeś się na krytykę.

Spraw, abym i ja

nie bała się ludzkich względów

rozmawiając i szanując grzeszników,

tak jak Ty to czyniłeś.

Pomóż mi, tak jak Ty,

oddzielać zło o dobrej natury człowieka,

widzieć w każdym promyk dobra.

17 stycznia 2021 – niedziela

J 1, 35 – 42

Pozostali u Ciebie.

Nie podali przyczyny.

Pamiętają ten dzień a nawet godzinę.

Nie tłumaczą nikomu dlaczego zostali.

Ja też nie muszę nikomu się tłumaczyć.

Zobaczyłam gdzie mieszkasz i zostałam.

Długo na mnie czekałeś.

Byłeś nad wyraz cierpliwy i wyrozumiały.

Oto jestem.

Ocalona.

Odnaleziona.

Uwiedziona na nowo i wciąż ukochana.

Dobrze, że wieczność nie ma końca,

bo czasu by zbrakło na uwielbienie

Twojej, tak wielkiej miłości…

BEZINTERESOWNEJ

MIŁOŚCI BEZ MIARY

O nieszczęśliwa,

wichrami smagana,

niepocieszona!

Oto Ja osadzę twoje kamienie

na malachicie

i fundamenty twoje na szafirach.

Uczynię blanki twych murów z rubinów,

 bramy twoje z górskiego kryształu,

a z drogich kamieni –

cały obwód twych murów.

Wszyscy twoi synowie będą uczniami Pana

wielka będzie szczęśliwość twych dzieci. 

Będziesz mocno osadzona na sprawiedliwości.

Daleka bądź od trwogi,

bo nie masz się czego obawiać,

i od przestrachu,

bo nie ma on przystępu do ciebie.

Oto jeśli nastąpi napaść,

nie będzie to ode Mnie.

Kto na ciebie napada,

potknie się z twej przyczyny. 

/…/ Wszelka broń ukuta na ciebie

będzie bezskuteczna.

Potępisz wszelki język,

który się zmierzy z tobą w sądzie.

Takie będzie dziedzictwo sług Pana

i nagroda ich słuszna ode Mnie /Iz 54, 11-17/