KOCHAJĄC ZMIENIAĆ

11 sierpnia – wtorek

Mt 14, 22-23

Bóg jest dziwnym, szalonym Pasterzem, który martwi się o jedna zagubioną owcę niż 99 ułożonych, porządnych.

Twarze ludzi pogrążone w grzechu i niszczone przez własne słabości (alkoholicy, narkomani, prostytutki) nie są miłe jak zagubiona owca w ramionach Jezusa na obrazkach. Nie ma tam nic pięknego. Ale dla Jezusa oni są najcenniejsi.

Moje odczucia wobec tej Boskiej Logiki?

ZAWSTYDZENIE, ŻE IDĘ ZA NIM, ZE JESTEM JEGO ŻONĄ, A NIE STAĆ MNIE NA TAKĄ MIŁOŚĆ I TROSKĘ. OWSZEM NIEKTÓRYCH SZANUJĘ, ROZUMIEM, ALE NIE KOCHAM. INNYMI POGARDZAM, OSĄDZAM I ODRZUCAM, KRYTYKUJĘ ZE ZŁOŚCIĄ, Z NIEWEM, ZE ZGORSZENIEM.

Jezus nazywa ludzi pogrążonych w grzechu małymi dziećmi, którzy jakby zgubili swoją mamę.

Bóg w grzesznym człowieku widzi swoje małe dziecko niszczone przez Zło.

Moja słabość wobec sił ciemności wzrusza i porusza Boże Miłosierdzie.

TO SAMO DOTYCZY KAŻDEGO INNEGO CZŁOWIEKA.

BĘDĘ O TYM PAMIĘTAĆ ABY NIMI NIE POGARDZAĆ, ALE KOCHAJĄC ZMIENIAĆ.